YURDUŞEN

Hüseyin ve  Zekiye Görür'ün  1966 yılında bir kız çocukları dogmuş. Anne baba daha önce oturdukları tıkış tıkış dar bir evden, yeni yaptıkları çok geniş ferah bir eve  taşındıkları için yeni yurdumuz şen olsun diye biribirlerini kutlamışlar. Daha adını koymadıkları  kızlarının adını da  YURDUŞEN koymuşlar. Yurduşen o günlerde tedavisi zor olan çocuk felci hastalığı geçirmiş, hastalıktan dolayı gözlerini ve hareket yetisini kaybetmiş.1979 yılında annesi vefat ettikten sonra babası Menşure hanımla evlenmiş .1981 yılında babasını da kaybeden Yurduşen uzun yıllar Menşure annesi ile köyde yaşamış. Şu anda bakımını Fadime ablası üstlenmiş ve beraberce yaşayıp gidiyorlar. Yurduşen gözlerini kaybettikten sonra sesleri ve isimleri hiç unutmamış. Yıllar önce konuştugu bir kişiyi rahatlıkla sesinden tanıyıp ismini söyleyebiliyormuş.

Dogan Görür'ü  bu kızımızın doguştan kadersizligi öyle etkilemiş ki,  bunun üzerine aşagıdaki şiiri yazmış. Tam da Yurduşeni anlatıyor.

 

 

KÜLAH KÖYLÜ YURDUŞEN

Göz görmez diz tutmaz yaradanım banamıydı bu çilen

Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

Herkesin gözü görür şaka gibi benim soyadım görür

Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                           Külah köylü Yurduşen

 Anladım herkes gibi görüp koşamıyacaktım ben

 Neden ben.koca köyde istemeden dayatıldı bu beden

 yaradanım hiç degilse karıncalar kadar yürütsen

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                            Külah köylü Yurduşen

 Devam ediyordu çilem. rahmana kavuştu gencecik annem

 Babada kazaile gidince elden. hayatım karanlık zaten

 Melek gibi yetişti beni doğurmayan ama büyüten menşur annem

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                               Külah köylü Yurduşen

 uzansam tutacagım umut. kafdağının ardı kadar uzak

 bana biçilen yaşam .yaşam degil sanki kafesten bir tuzak

 umut yokkk .arada bir saplanıyor göğsüme keskin bir bıçak

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                               Külah köylü Yurduşen

 okul okumadım halı dokumadım çeyiz saklamadım

 sevmedim sevilmedim unutuldum kerpiç duvar dibinde

 ama her şeye inat alacağım var herkese gülen güneşte

 Ne ağzımda tat kaldı ne neşem benim adım yurduşen

                                                Külah köylü Yurduşen

 Söz:Doğan Görür

Doğan Görür
Okunma Sayısı: 1535

Yorum Ekle

YAZARIN DİĞER YAZILARI